Olivéra Koós

Je bent in Budapest geboren. Wat voor jeugd had je?

Mijn moeder verliet ons toen ik 12 jaar oud was. Ik had een broertje die acht jaar oud was. Dus bleven we bij mijn vader. Dat was voor mij niet zo’n groot probleem omdat ik nooit van mijn moeder hield. Ik wilde wel, maar zij hield niet van ons.

 Waarom ging ze weg?

Ze had problemen in haar hoofd. Mijn ouders waren 14 jaar samen. Mijn moeder was twintig toen ik werd geboren. Mijn moeder heeft nooit gewerkt. Ze ging met andere mannen uit. Op een dag ontmoette ze een man op de school waar mijn jongere broer naar toe ging. Hij zei dat hij veel geld had en dat hij voor de regering werkte. Hij had één zoon, die een klasgenoot van mijn broer was, dus iedereen wist van hun relatie en er werd veel geroddeld. Uiteindelijk verliet ze ons voor deze man.

Woonde hij in dezelfde stad?Ja. Zijn vrouw was een vriendin van mijn vader. Ik had een goede relatie met haar. Mijn vader, haar zoon, mijn broer en ik brachten samen veel tijd door. Ik zal haar nooit vergeten. Maar het was gecompliceerd. Ze had psychische problemen en hoewel ze in het ziekenhuis behandeld was, pleegde ze zelfmoord. Haar vroegere man, mijn moeders nieuwe partner, was een leugenaar. Mijn moeder en de man hebben twee kinderen, maar ik heb haar al langer dan 10 jaar niet meer gezien. Maar dat is geen probleem voor me, want ik realiseerde me dat zij niet van ons kon houden. Ik hield van mijn vader maar hij veranderde nadat mijn moeder ons verliet. Hij huilde veel en werd agressiever. Hij kwam mijn kamer binnen en zei tegen me dat mijn moeder een kreng was. Dat was heel moeilijk. Toen ik 18 was zei hij dat ik hem mijn sleutels moest geven, omdat ik nu volwassen was.

Dus hij zei tegen je dat je moest vertrekken? Hij stuurde je weg?

Ja, ik had school afgemaakt en ging naar de universiteit om Media en Communicatie te studeren. Ik had toen mijn eerste vriend en ik woonde samen met hem. Maar het was moeilijk, leven zonder familie, omdat niemand ons hielp.

En waar was je broer?

Hij bleef bij mijn vader en begon drugs te nemen toen hij 13 of 14 was. Nu is hij 20, maar hij heeft veel problemen met zijn lichaam omdat hij zo jong was toen hij met drugs begon. Hij is heel lang, bijna twee meter, en hij ziet er heel sterk uit, maar hij moet iedere week naar een kankerspecialist en krijgt injecties. Hij is niet gezond.

Maar je weet niet zeker of hij kanker heeft?

Ik weet het niet zeker. Soms vertelt hij de waarheid, soms niet.

Hoe is het contact met je broer?

Hij woont nog steeds in Budapest. Mijn vader verkocht ons huis en ging in Duitsland werken, dus mijn broer moest zijn eigen leven beginnen. We waren nooit echt arm in Budapest. Mijn vader werkte heel hard als taxichauffeur en hij moest voor ons zorgen. Dat was erg moeilijk voor hem.

Ik heb een goede relatie met mijn broer. We houden van elkaar. We houden contact via Facebook of WhatsApp. Hij kan mij vertellen wat hij wil, maar we zoenen of omhelzen elkaar nooit.

Heeft hij nog contact met zijn vader?

Ja.

En jij?

Nee, ik heb geen contact meer met mijn vader. Als kind hield ik van hem, maar hij was toen al agressief. Het is gecompliceerd. Niet zo lang geleden werd ik agressief naar mijn vriend en ik wist niet waarom. Ik was jaloers zonder reden en kon niet geloven dat hij echt van mij hield. Ik werd bijna gek. En toen begreep ik het. Ik moest het verleden sluiten. Ik denk dat er een punt is in het leven van iedereen waar je kunt kiezen of je wilt veranderen. En ik wilde opnieuw beginnen.

Dus nu heb je besloten je leven in eigen handen te nemen en het verleden te vergeten. Ben je nog samen met je vriend?

Nee, ik woonde drie jaar alleen en heb nu een nieuwe vriend. Het was echt moeilijk om in Budapest te wonen dus besloot ik twee en een half jaar geleden Hongarije te verlaten, toen ik 23 was. Ik verkocht al mijn dingen, mijn televisie, mijn microwave. Ik kocht een ticket en ging naar Ibiza. In de eerste week ontmoette ik mijn nieuwe vriend. Hij is Italiaans. We wonen in een grote kampeerbus.

En ben je nu gelukkig?

Ik ben gelukkig wanneer ik alleen ben en ik ben gelukkig met hem. Ik werk 10 of 12 uur zes dagen per week als serveerster in een hotel. Na de zomer moet ik een andere baan vinden. We gaan naar Zuid Spanje reizen en dan waarschijnlijk naar Marokko en Tenerife.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

In Budapest voltooide ik een cursus Zweedse massage. Ik wil meer in harmonie met de natuur leven en ik leerde mijn eigen gezondheidsproducten te maken: drankjes, crèmes, shampoos. Ik gebruik geen suiker of chemicaliën, ik verf mijn haren niet en gebruik geen make-up op mijn gezicht. Toen ik jong was had ik veel Barbiepoppen en ik ontwierp allerlei soorten kleren en juwelen voor ze. Ik maakte alles zelf. Maar in Budapest werd ik depressief vanwege mijn situatie en alles wat er in de wereld gebeurde. Daarom besloot ik te vertrekken en iets compleet nieuw te beginnen. Nu ben ik meer geïnteresseerd in een natuurlijke levensstijl. Alles wat ik zocht heb ik in Spanje kunnen vinden. Eindelijk ben ik een gelukkig persoon.